Surfers Paradise

Gisteren een pakje melk gekocht voor bij mijn cornflakes. Ik had al zo'n vermoeden dat ik iets vergat toen ik terugliep naar mijn huisje en inderdaad; de cornflakes stond nog in de auto. Omdat het inmiddels stortregende, had ik geen zin om terug te lopen. Vanochtend breng ik de eerste spullen weg en neem de cornflakes mee. Terug bij de accommodatie, realiseer ik mij dat ik de melk al in de koeltas naar de auto heb gebracht. Dat gaat lekker zo. Ik besluit dan maar om bij de auto te ontbijten. Met mijn pakje melk en cornflakes ben ik vanuit de kofferbak aan het eten. Heb hier wat weggooibestek en papieren bekertjes gekocht. Hoewel ik er uit zie als een zwerver, heb ik zo toch 21 dollar bespaard voor het ontbijtbuffet. Die kan ik dan weer mooi gebruiken voor een volgende excursie! Jaja, tip van de reiziger met een beperkt budget!
Ik ga vandaag naar Surfers Paradise, maar wil onderweg 2 stops maken. De eerste is bij een uitzichtpunt, maar er is ook een surfwedstrijd dus ik rijd alleen via de Seven Mile road langs de kustlijn. Daarna wil ik naar de Byron Bay Lighthouse, wat maar een kwartiertje rijden is. Byron Bay is een ontzettend leuk plaatsje, met winkeltjes en een hoop mensen met zeewater-blond-surfhaar. Bij alle parkeerplekken in de buurt van de vuurtoren is het stamp- en stampvol. Dit is voor het eerst dat het ergens druk is. Het blijkt dat dit voor de Australiërs ook een lang weekend is, dus de hele omgeving is richting kust vertrokken. Vanaf de auto vang ik een glimps op van de mooie vuurtoren. Het is dus bij een rondje parkeerterrein gebleven.
Mijn kamer in het hotel heeft een uitzicht over zee. Verder is het omringd door allerlei leuke winkels. Ik haal wat te eten en loop via de boulevard terug. Er een avondmarkt, dus ik kijk mijn ogen uit. Allerlei handgemaakte dingen en ook een hoop prullaria, zoals van die fluitjes met vogelgeluiden. Dan heb ik toch meer met de autenthieke vogelgeluiden die ik hoor. Zolang die autenthieke vogels maar geen poepie achterlaten op mij of de auto..