Een (s)lange(n) dag

Het plan van vandaag is om 2 parken te bezoeken; Grundy Lake en 's middags Killbear.
Het eerste park is ongeveer anderhalf uur rijden. Er wordt gewaarschuwd voor schildpadden en slangen, niet helemaal het soort wildlife waarvoor ik hier naar toe gekomen ben! Ik dacht zelf toch meer aan elanden en beren.
The Swan Lake Trial loopt begint over het water en maakt dan een rondje langs het meer. Het is behoorlijk klimmen en klauteren over boomwortels en rotsen. En net als bij de Lookout Tower vind ik het lastiger om naar beneden te klimmen dan omhoog te gaan. Ik ben namelijk nogal onhandig en niet echt stevig op de benen. Ik heb wel stevige benen, maar niet het soort stevig wat in deze context van pas zou komen. Daarnaast is het af en toe flink soppen in de modder. Als ik op ongeveer driekwart van de route ben, ben ik het pad kwijt. Ik ben niet verdwaald, want ik kan iedere keer teruglopen naar een houten brug die ik heb doorkruist, maar kan niet vinden hoe ik verder moet. Ik heb nog maar 1 iemand gezien tijdens de wandeling en dat is al even geleden. Ruim een half uur ben ik aan het heen en weer lopen. Teruggaan is geen optie. Want driekwart lopen en dan teruggaan, is toch niet hetzelfde als de hele 'loop' gelopen te hebben. Ik sta in de wacht bij het park, als ik eindelijk weer een pijl zie met de juiste richting. En zo kan ik toch deze wandeling van mijn lijstje afstrepen.
Voor Killbear moet ik weer ongeveer een uur terugrijden, maar dat vind ik helemaal niet erg. In alle boekjes staat dat je daar de zonsondergang moet zien, dus ik ben er sowieso wel even.
Ook in dit park is het 1 en al slangenwaarschuwing. Het eerste bord dat ik zie is: Break for snakes. Ik rijd met het raampje open, maar besluit deze toch maar dicht te doen want ik zie helemaal voor me dat zo'n slang uit de boom valt en zo via het raampje bij mij de auto in floept. Is de kans groot dat dit gaat gebeuren? Nee, maar veiligheid voor alles.
Ik ga eerst even kijken bij het Visitors Centre. Er is een kleine tentoonstelling met een stukje historie en informatie over de dieren in het gebied. Ik vraag aan de receptioniste waar ik het beste de zonsondergang kan bewonderen en hoe laat ongeveer. Ze laat me de kaart zien en vraagt dan 'Do you want to meet Pineapple?' Wie is Pineapple? En nog beter gezegd: WAT is Pineapple?? Pineapple is dus een slang. Doordat het nu zo rustig is in het park, hebben ze tijd om dit soort dingen te doen met de bezoekers.
Rita had ik bij het rondlopen al gezien, maar ze is giftig dus wat minder geschikt voor knuffelsessies.  Pineapple is onschuldig en ze overhandigt hem aan mij. Hij blijft bijzonder zacht te zijn en ondanks dat het een slang is, komt hij behoorlijk lief over. Ik krijg nog wel mee dat het een constrictor is, dus hij draait zich helemaal op mijn hand en arm. Ik zie 2 vriendelijke kraaloogjes en een klein tongetje dat af en toe naar buiten komt. Dit is niet zoals ik mij de dag had voorgesteld! Ik zou hem bijna mee naar huis nemen, maar als ik hoor dat hij wekelijks een dode muis krijgt ben ik toch wat minder enthousiast. Tijd om afscheid te nemen en weer op pad te gaan. Ik loop via het bos de trail naar de vuurtoren. De handvol mensen die ik tegenkom, zeggen allemaal stuk voor stuk vriendelijk gedag. Er staat officieel 25 minuten voor, maar dit is uiteraard zonder geniet-tijd. Ik ga lekker op de rotsen naast de vuurtoren zitten, luisterend naar het kabbelende water en eet daar mijn meegebrachte lunch. Het kan niet meer perfect. De lucht is felblauw en de zon glinstert op het water. Het ziet er zalig uit om een duik te nemen, maar het zal vast ijzig koud zijn.
Daarna ga ik nog een andere trail lopen. Ik loop altijd liever meerdere kleine trails dan 1 grote. Ik vind het fijn om dan iedere keer de finish te halen, zonder dat je je afvraagt hoeveel van de route je al hebt gehad. Onderweg zie ik nog een klein slangetje in het wild. Ik probeer te ontdekken of hij de vlekjes van Rita heeft, de giftige slang, of de strepen van Pineapple, de onschuldige slang, maar ik ben nog geen Freek Vonk zo lijkt het. Er vallen flink wat nootjes van de bomen, dus ik moet nog oppassen ook. Er zijn weer veel eekhoorntjes, zowel van die zwarte met een pluizige staart als het Knabbel & Babbel model, lichtbruin met strepen.
Ik moet nog even wachten op de zonsondergang, dus ik wacht in de auto want inmiddels waait het flink. Ik sta eersterangs voor als het schouwspel gaat beginnen, want er is wederom niemand. Alleen wat boten op het water.
Rond 7 uur kleurt de lucht eerst roze en dan langzaam steeds donkerder blauw. De schittering op het water verdwijnt langzaam. Tijd om terug te gaan naar het hotel. Op de terugweg spot ik nog een klein hertje in de berm. Het had niet perfecter gekund.