Op pad met Vanecdote

Op zich is de eerste nacht succesvol qua comfort. Het was wederom wel wat koud, maar ik heb genoeg ruimte achterin om als een zeester te slapen. Door de jetlag, ben ik om half 4 al wakker. Ik heb altijd het idee in mijn hoofd, dat ik 1 keer goed de klok rond slaap en dan helemaal in het nieuwe ritme zit. Maar na 8 uur met de oogjes toe, is de slaap toch echt op.
Ik knoop even alle knoopjes van pyjama weer dicht, trek een legging aan en probeer mij dan zo elegant mogelijk uit de auto te laten glijden. Zodra ik aan de hendel van de deur begin te sjorren, gaat er een keihard alarm af. Het is pas 10 over 6, dus dat is natuurlijk niet erg fijn voor de buren. Snel zoek ik naar de sleutels om de deuren van het slot te halen.
Om helemaal in campingsferen te komen, ga ik met de toilettas onder de arm en een handdoek over de schouder naar het toiletgebouw. Ik mag maar 4 minuten douchen, maar omdat deze gelijk goed op temperatuur is, is dat uiteindelijk toch ook ruim voldoende. Als ik bij de gezamenlijke wastafel sta, druppelen er meer gasten binnen, gekleed in dikke fleecejacks en mutsen. Zo koud vond ik het nou ook niet..
Ik haal bij de auto de raambescherming weg en berg dan alles op waar het hoort.
Vandaag moet ik ongeveer 4 uur rijden, waarvan 233 mijl rechtdoor over de snelweg.
Het eerste stuk is voornamelijk door ski gebied en de oren suizen van de hoogte. Af en toe is er een besneeuwde bergtop zichtbaar, maar verder is het redelijk groen overal.
Ongeveer halverwege is het tijd voor een plaspauze bij een Visitor Center. Het is toch altijd zo gezellig dat je tijdens het plassen gewoon oogcontact kan maken met de mensen buiten het hokje.
Het uitje van vandaag is Colorado National Monument. Bij het Welcome sign, wil ik uiteraard graag een foto. Er staat een gezin voor mij, dus ik vraag of ik een foto voor ze kan maken zodat het hele gezin er op staat. Uiteraard willen ze ook mij ook graag helpen, maar mijn telefoon is blijkbaar oververhit door de warmte achter de voorruit en ik kan de camera tijdelijk niet openen. Ze bieden aan om foto's van mij te maken en dan te mailen. Hoe fijn is dat! Dat is misschien nog wel het grootste gemis bij alleen reizen; er is niet altijd gelegenheid voor een foto van jezelf of tijdens het rijden.
Als ik het natuurschoon binnen rijd, is het voor mij weer duidelijk waarom ik dit soort reizen maak. Het is een financiële aderlating en het is soms stressvol, maar deze uitzichten maken het meer dan waard! Al vrij snel zie ik een hele kudde big horn sheep in de berm liggen. Ik maak snel een foto, want ik kan niet erg ver achter mij kijken of er verkeer aan komt. Bij het Visitor Center maak ik een kleine wandeling, met prachtige vergezichten over de oeroude rotsen. Elke laag is weer anders van kleur en vertegenwoordigt een ander periode.
De zon zegt dat ik minder zwarte shirts had moeten inpakken, want de zon brandt goed op de rug. Af en toe zie ik watervlugge hagedisjes voorbij schieten.
Ik maak de rit af door het prachtige park via bochtige wegen en rijd dan naar de camping. Deze is vrij nieuw en ontzettend strak aangelegd. Er ligt geen vuiltje op de grond. Je kan gebruik maken van een soort suites, met een douche en toilet. Ik kan dus voor het eerst naar de WC met een beetje privacy. Het is wel duidelijk een camping voor de Amerikaan met geld, want er staan enorme units op het terrein. Ondanks dat er weinig vrije plekken zijn, doet het heel ruim aan. Ik was van plannen om nog even een baantje te trekken deze avond, maar vanwege naderend onweer mag er niet meer gezwommen worden helaas. Dan maar een lekker waterijsje en in het zonnetje nagenieten van deze dag.