De camper kan opgehaald worden!

Vandaag is het zo ver: we gaan de camper halen! Ik heb gisteren zo vroeg mogelijk gebeld met Canadream om het tijdstip te bevestigen. En we mogen eerder dan verwacht de camper halen; al om half 12. Na het ontbijt hoeven we maar korte tijd zenuwachtig te wachten met de ingepakte koffers ready to go en de rugzak al om. Mam had vannacht nog gedroomd dat we een bocht namen en de slide out naar buiten viel. Rond tienen checken we uit en pakken we een taxi naar de verhuurlocatie. Tijdens het aanmelden herhaal ik het mantra dat ik al weken in mijn hoofd heb 'niet de grote, niet de grote, niet de grote'. Mevrouw, welke camper is het? En dan volgt het gevreesde antwoord: 'it's the big one miss, you'll be fine'. Oooooh help. We krijgen een instructie van een uur over alle 1.000 knopjes, luiken, metertjes en schuifjes. Gelukkig zijn we met z'n drieën om alles in ons op te nemen, want dit had ik alleen nooit allemaal kunnen onthouden.
Als we de sleutels in de handen krijgen, gaan we eerst een beetje beduusd kijken wat de vervolgstappen zijn. Ik neem een slokje ginger ale tegen de knoop in de maag.
Ik moet gelijk even aan de knopjes van de radio zitten en hoor tot mijn grote vreugd de Jonas Brothers. Maar de radio moet even uitblijven, want pap moet zich eerst even dit grote voertuig eigen maken.
Net als vroeger toen we een lolly kregen als we bij de périphérique bij Parijs kwamen, zodat wij als kinderen stil zouden blijven en pap en mam zich konden concentreren op het nemen van de juiste afslag. Hij start de motor en de camper bromt alsof het een grote truck is. Hij geeft een beetje gas en rijdt ons van het terrein naar de Walmart enkele tientallen kilometers verder. Op het parkeerterrein nemen we 4 plekken in beslag. Bij de Walmart voel ik mij inmiddels kind in huis door alle eerdere vakanties dus ik kan weer even ontspannen ademhalen. Even lekker snuffelen tussen de kleding en de snuisterijtjes en daarna eten voor de komende dagen halen. Ik ben wel geschrokken van de prijzen.. Van het geld waar wij een mooi stuk biefstuk van kopen, krijg je hier een doosje van 12 eieren.
Als we alle inkopen hebben gedaan, gaan we richting camping nummer 1. Ik heb Google Maps aan staan en probeer mijn taak als bijrijder serieus te nemen door mee te kijken met het verkeer en de juiste afslagen tijdig aan te kondigen. Het rijden gaat meer en meer ontspannen. Op een gegeven moment komen we bij een brug ter breedte van camper. Na dit smalle bruggetje komen we op een zandpad in de bossen uit. Dit lijkt niet goed te gaan.. Met behulp van wat aanwijzingen weet pap het enorme gevaarte te keren en stel ik nogmaals de route in. Nu moeten we zo'n 25 kilometer terugrijden over de Highway waar we eerder reden. Bij poging 2 weten we de camping wel te vinden. Elke plek zit helemaal beschut tussen de bomen. We moeten wel een paar keer flink draaien, voordat we de juiste positionering van de camper hebben gevonden voor de aansluiting van de electriciteit en het water. Maar pap draait daar gelukkig zijn hand niet voor om.
De koffers kunnen uitgepakt worden en dan weggestopt in de garage (het heet blijkbaar echt zo; een opbergruimte waar nog een gezin had kunnen slapen).
's Avonds zijn we behoorlijk afgepeigerd van alle nieuwe indrukken. Maar het beloofd in ieder geval een hoop goeds voor de komende weken!