Badlands National Park

Na het ontbijt, ga ik gelijk op pad richting Badlands.
Het is op ongeveer een uurtje verwijderd van het park. Onderweg zie ik nog een gevechtsvliegtuig van zeeeeer dichtbij langskomen, dus ik stop op een parkeerplek om verslag te doen aan vaders.
Voor de ingang van het park, trekt er een grote kudde bizons over de weg. Het grootste aantal dat ik tot nu toe heb gezien!
De eerste stopplaats is weer bij de prairiehondjes. Wat een heerlijke beestjes zijn dit toch. Ze hebben iets onnozels over zich, alsof ze geen zorg in de wereld hebben.
De stop daarna biedt een fantastisch uitzicht over de Badlands, wat is dit mooi! In mijn ogen, zijn het net zandsculptuuren die in een fikse regenbui over zich heen hebben gekregen.
Een moeder vraagt of ik een foto van haar en haar dochter wil maken. Dat wil ik uiteraard en ze maakt ook gelijk een foto van mij. Ze vraagt waar ik vandaan kom. Ze wordt gelijk enthousiast als ik 'The Netherlands zeg'. Ze is ooit in Amsterdam geweest om een vriendin te bezoeken en is verliefd geworden op ons land. Voor de grap vraagt ze of ik dropsnoepjes bij mij heb. En laat ik nou net een zak Napoleons in dropsmaak hebben! De kans is groot dat de zak weer ongeopend naar huis terug reist, want ik vind het veel leuker om de snoepjes hier te ontdekken. Zoals een Kitkat met mintsmaak en de toffees in verschillende smaken. Ze voelt zich schuldig dat ze het heeft gevraagd, maar ik geef aan dat ik het heel leuk vind om haar er een plezier mee te doen. Het waren precies deze die ze bedoelde!
We maken nog even een foto samen, een leuke ontmoeting!
Via Clarike heb ik het account Subpar Parks ontdekt. Zij combineert haar tekeningen van de nationale parken, met een 1 ster-review die mensen hebben achtergelaten. Voor de Badlands staat mij bij dat de review was 'the only thing bad about these lands, is the entire experience'. Nou, ik zit totaal aan de andere kant van die mening. Wat een oogverblindend mooi park, zo puur en ongerept. De scherpe lijnen gaan soms over in meer ronde vormen en ook in groene weides. In het begin is alles een lichte zandkleur, maar verderop lijkt het weer bijna als een pepermunt zuurstok, maar dan in pastelkleuren. Ook zie ik stukken die met een aquarel lijken ingekleurd, in paars, roze, oranje en okergeel.
Er is ook een wandeling langs verschillende fossielen. Er zit een kleine overkapping bij en die zit helemaal vol met vogelnestjes. Ik denk dat het zwaluwen zijn. Bij gebrek aan takjes in dit gebied, hebben ze schuilplaatsjes van modder gemaakt. Waar vogels zijn, wordt ook zichtbaar heel veel gepoept. En nu staat een vogelpoepje op je krijgen volgens mij voor geluk, ik denk dat ik genoeg geluk heb met alle belevenissen op deze reis!

Op de heenweg naar de Badlands, zag ik kilometerslang elke paar honderd meter een reclamebord voor Wall Drug. Het duurt even voordat ik doorheb wat het is, want ze hebben koffie voor 5 cent, maar ook lederwaren. Na al die tientallen borden, wil ik toch met eigen ogen zien wat het is. Het halve dorp Wall blijkt een parkeerplaats voor de winkel te zijn. Het is een soort souvenirwinkel met café, met een totale oppervlakte van 7000 vierkante meter! Echt bizar dat winkel na winkel geschakeld is met elkaar en zoveel bij elkaar hoort in het concept. Het is behoorlijk druk en ik heb al genoeg souvenirs, dus na een half uurtje rondkijken hou ik het voor gezien.
Richting de camping ga ik nog even langs House of Scandinavia. Wat een feest van herkenning! Helaas hebben ze geen perencider op voorraad, anders had ik die graag meegenomen. Er is wel aanmaaklimonade in typischs Zweedse smaak (vlierbloesem), maar gezien de beperkte tijd die ik hier (helaas) nog heb, is dat niet verstandig. Wel vind ik een prachtig Dalarna paardje, een blijvende herinnering voor mijn Amerikaanse en Zweedse reizen!