De reis

Bij de gate gaat er een meisje naast mij zitten. Ik vraag of ze ook mee gaat, want haar reispapieren lijken verdacht veel op die van mij. Dat klopt! Gelukkig dus al gelijk iemand om mee te praten. Er sluit nog iemand aan die alleen reist, dus het begin van de groep is er. Op de vlucht naar Dubai zit ik bij het raam en zelfs helemaal alleen op een rijtje van 3. Ideaal, want nu kan ik mijn tas lekker bij de hand houden. Beetje film kijken en muziek luisteren en de vlucht zit er snel weer op. Als we uitstappen is het net alsof iemand een föhn heeft aangezet. Wat een hitte en ik heb nog wel een dik vest aan. Op de luchthaven wachten we met de groep op de aansluiting naar Bangkok. Al meer de helft van de groep is in beeld, dus dat gaat snel. De 2e vlucht is wat zwaarder. De vermoeidheid begint toe te slaan  en slapen wil maar af en toe lukken. Op de luchthaven worden we opgepikt door onze reisleiders Wat en Monique. De dame is denk ik van oorsprong en franssprekende Belg, want ze heeft een behoorlijk l'accent.
Ze brengt ons op de hoogte van wat eerste informatie. Zo ook dat we morgen een paleis gaan bezoeken en dat een legging, 7/8e broek en een omslagdoek morgen absoluut niet zijn toegestaan. Goed, dat is dus 99% van mijn kofferinhoud. Dat betekent dat ik morgen mijn enige lange broek aan moet, waar ik net anderhalve dag mee heb gereisd, bah.
Mijn gevoel schreeuwt om een dutje, maar ik heb afgesproken om te zwemmen. Dit blijkt ook zeker geen slecht idee want het is zalig! Op de 8e verdieping badderen we in het zonnetje met uitzicht over de skyline van Bangkok. Wat een goed begin! Van de vermoeidheid is geen spoor meer.
Het welkomstdiner smaakt goed want we krijgen onder andere loempia's en rijst met kip en groenten. Dit jaar ben ik niet meer de benjamin en liggen de leeftijden wat meer uit elkaar. De avond wordt begeleid door een pianist die half met een bandje meespeelt en alle toppers uit de jaren 70 en 80 voorbij laat komen. Het is vast serieus bedoeld, maar het heeft iets onzettend komisch. Ik heb het geprobeerd vast te leggen door net te doen alsof ik mijzelf aan het filmen was. Als het schemert gaan we nog even naar het zwembad om naar de lichtjes te kijken.
Het valt op dat de stad zo stil is. Je hoort niet constant toeteren of politieauto's zoals in Amerika. Ik ben nu echt klaar voor de nacht, tijd om te gaan slapen.