Mijn laatste tocht

Vannacht weer slecht geslapen, het waren voornamelijk hazenslaapjes. Zou het de spanning zijn om vandaag naar Denver te rijden zonder GPS? Kijk ik er naar uit om naar huis te gaan? Of vind ik het jammer om hier weg te gaan? Misschien is alles wel van toepassing. Aan de ene kant is het fijn om weer in mijn eigen omgeving te zijn maar wie weet hoe lang het duurt voordat ik weer de kans krijg om terug te komen. 
Een uurtje voordat de wekker gaat val ik eindelijk in diepe slaap.
De route van vandaag zit aardig in mijn hoofd. Ik heb de kaart talloze keren bekeken.
Het eerste gedeelte loopt op rolletjes. De wegen staan goed aangegeven, ze zijn hier heel enthousiast met bewegwijzering. Dat is tegelijkertijd ook een nadeel; er staan zoveel borden dat je soms door de bomen het bos niet meer ziet. Allerlei aankondigingen komen voorbij, waar je restaurants en benzinestations kunt vinden, wie je kan bellen als je een advocaat nodig hebt, wat de wet voorschrijft over gedrag op de openbare weg, wat er in de bijbel staat en ga zo maar door. Je moet ogen aan alle kanten hebben, maar het verloopt voorspoedig.
Een aantal mijl voor Denver ga ik iets eten en breng het thuisfront op de hoogte van de vorderingen.
Op naar de grote stad! Na ongeveer een half uurtje ben ik op Tower Road. Ik weet dat in deze straat het hotel moet zitten, ik weet alleen niet waar. De eerste keer rijd ik de straat helemaal uit, geen hotel. Tower Road gaat geruisloos over in allerlei andere straten. Ik denk dat ik de Days Inn misschien over het hoofd heb gezien. De 2e keer heb ik ook geen hotel kunnen vinden, terwijl ik als een havik aan beide kanten van de straat heb gekeken. Ik zit ook meer in een buitenwijk zo lijkt het. Het doet me denken aan de straten van Desperate Housewives met keurige gazons. Toen ik vanuit Denver vertrok op dag 1 van de vakantie zat ik echt midden in het centrum. Bij poging 3 probeer ik op de huisnummers te letten, maar dat valt nog niet mee want bij de winkels staat er meestal niks aangegeven. De vierde keer besluit ik dat ik hulp moet inschakelen. Er is alleen geen hond op straat, iedereen pakt hier de auto als ze op pad gaan. Dan maar naar het benzinestation, want ik ben al anderhalf uur verder en ik heb het er warm van. De meneer daar is zo vriendelijk om op Google Maps te kijken. Ik zit blijkbaar helemaal verkeerd, het is nog ongeveer 25 minuten rijden. Er zijn blijkbaar meerdere straten die zo heten. Ik probeer de aanwijzingen op te slaan in mijn geheugen en ga weer rijden. Een beetje op de gok vind ik uiteindelijk de juiste Tower Road. Victory!
Ik kijk er naar uit om vanavond alles opnieuw in te pakken. Dat geeft me net zoveel voldoening als de la op mijn werk her-inrichten (voor de collega's een bekend fenoneem denk ik). Alle souvenirs liggen al die dagen in de auto, want ik vond het niet nodig om deze telkens mee te slepen terwijl ik ze toch pas woensdag kan uitdelen. Het zal krap worden in de koffer maar fingers crossed dat het past!