Jarig!

Ik heb weer een nieuw land op mijn verjaardagslijstje! Ik word vandaag 34 in Canada. Het is trouwens dubbel feest, want we krijgen ook te horen dat Thomas is geslaagd voor zijn HAVO-examen. Goed gedaan! We trakteren onszelf eerst op een feestontbijt bij onze nieuwe favoriet Tim Hortens. We moeten voldoende energie hebben voor de reis van vandaag. Maar liefst 450 kilometer moet er worden afgelegd, dus dit is de langste afstand met uitzondering van de vliegreis. Het eerste gedeelte is de weg erg goed. De slide out piept en kraakt hierdoor een stuk minder dan anders, dus de radio kan even aan. Ik heb de afgelopen maanden een speciale playlist gemaakt, met liedjes waarvan ik weet dat pap en mam deze ook leuk vinden. Het heeft een hoog Radio 10 gehalte, met vooral nummers uit de jaren 60 en 70. Ik wil het namelijk mijn ouders niet aan te doen om naar mijn eigen favoriete muziek te luisteren, want dan krijg ik zeker te horen ' zet uit die herrie'.
We lijken nu de sneeuw ook achter ons gelaten te hebbben. Hier en daar spotten we wat herten in de bossen. We hebben ons vandaag ook gekleed op de beloofde 30 graden en de winterjassen opgeborgen.
Op de eerste parkeerplaats zitten erg veel muggen, dus de benen strekken zit er niet bij. Het wordt snel een koffiepauze met mijn traktatie (heel toepasselijk een Canadian Maple donut).
De reis loopt tot nu toe voorspoedig, ondanks alle wegwerkzamheden. Elke dag staan we wel een paar keer stil, omdat er maar 1 rijbaan open is. Ze hebben natuurlijk alleen de zomerse maanden om aan de weg te werken, dus dat is dan ook goed te merken. Af en toe rijden we een eenzame fietser voorbij, die met volle bepakking door het berglandschap trapt. Respect!
Om ons heen wordt het uitzicht weer 'klassiek Canada' met de groene bomen en de sneeuwtoppen die zich weer laten zien. Na de lunch wordt de weg slechter, bochtiger en smaller. De laatste 2 uur zijn dan ook pittig. Het aantal kilometers dat we nog moeten afleggen gaat maar tergend langzaam naar beneden. Als we eenmaal in Whistler zijn aagekomen, slaken we dan ook een zucht van opluchting. Wat een mooie stad! We proberen alvast de gondels te spotten die we morgen gaan bezoeken, maar we zien enkel mooie huizen. De camping zit ongeveer op een kwartiertje afstand van de stad zelf. De laatste meters moet pap weer over een bosweggetje, maar hij laat zich niet gek maken. We hebben gekozen voor een plek met uitzicht over de vallei en dat betaalt zich dubbel en dwars terug! Wat een plaatje! De lange reisdag heeft zijn tol geëist en we gaan vroeg naar bed. Als we morgen uitgerust zijn, gaan we alles even goed in ons opnemen.