We found Dory

Ik word wakker met een prachtig uitzicht over het water! Na het aankleden ga ik op zoek naar het ontbijt. Het terrein van het hotel is zo groot, dat ik zelfs met plattegrond geen idee heb welke kant ik uit moet. Ik kom uiteindelijk uit bij het gebouw met het kleine ontbijt. De receptioniste had gisteren aangegeven dat ik beter naar het andere gebouw kon gaan, want dat was veel groter en heeft zeezicht. Ik vraag instructies naar de lobby. Bij de lobby word ik naar de lift begeleid. Ik kom uit in een lange gang en ik vraag maar weer waar ik moet zijn, want het is 1 groot doolhof. Uiteindelijk hoor ik bestek rammelen, dus ik weet dat ik in de buurt ben. Als ik de hoek omloop, zie ik inderdaad een prachtig restaurant. Er is een buffet zo groot als een balzaal, met 101 verschillende opties. Eindelijk knapperig brood, vleeswaren en nog veel meer. Ik stapel een bordje vol en loop naar het terras. Bij het terras neemt iemand mijn bord aan (het was tenslotte nog 5 meter lopen) en krijg ik een fantastische tafel direct aan zee aangewezen. Er komt nog wel een minislangetje voorbij, maar ik ben te laat voor een foto. Ik blijf extra lang zitten, om alles in mij op te nemen. Na het ontbijt struin ik even over het park. Het is gebouwd op een berg en heeft dus allemaal steile trappen. Je kunt eigenlijk met zo'n golfkarretje gereden worden als je in de Ocean Wing zit, maar ik vind dat nog een beetje spannend.
Als ik mij in de kamer ga klaarmaken om te zwemmen, wordt er aangebeld en staat er iemand voor de deur met bonbons, macarons en een soort suikersnoepjes. Allemaal voor mij! Ook belt er nog iemand om te vragen of ik tevreden ben, ehm JA!
Ik loop naar de slagbomen omdat ik afgesproken heb met Renske, die onderweg is met de taxi. We lopen wat winkeltjes af en kopen snorkelspullen.
Met de aankopen in de tas, gaan we eerst naar het strand van Patong Beach. De zee is behoorlijk woest. Na een aantal flinke golven zitten de cups van mijn badpak onderhand op de rug en Renske verliest bijna haar topje. We doen nog allerlei pogingen om de beste manier te vinden om de golven te verslaan, maar na een uur zijn we op van het vechten. We gaan naar de kamer om wat te drinken. Het is best een klim naar boven, dus als er iemand van het personeel vraagt of we een lift willen zijn we erg dankbaar.
In het halletje van het appartement ligt er een Telegraaf van vandaag op mij te wachten.
Na een groot glas water lopen we met de snorkels in de hand naar het privéstrand. Helaas blijkt het water te troebel. We proberen het iets verder op bij de pier. Renske komt op het idee om zwemvesten aan te doen om beter op te vallen, aangezien ze hier ook met jetski's bezig zijn. Al vanaf boven zien we grote scholen vissen. We nemen de trap naar beneden en plonzen in het water. Door de vesten hoeven we niks anders te doen dan hangen en kijken. De complete cast van Finding Dory komt voorbij.
Als we genoeg gezien hebben, gaan we weer terug. We hebben nu de smaak van het gereden worden te pakken, luxepoezen die we zijn geworden, dus we vragen bij de lobby om een ritje.
We pakken een douche en maken ons op voor het etentje met Emiel en Stephanie. Met zijn vieren zijn wij de jonkies van de groep (ja, zelfd ik). Bij de poort van het hotel wordt er door security een taxi voor ons gesommeerd die ons naar de Strip brengt. We hebben nog even de tijd, dus we lopen door het enorme winkelcentrum Jungceylon. Werkelijk alles kan je hier kopen en/of doen. Als we elkaar hebben gevonden, lopen we over het uitgaanscentrum. Duizenden lichtjes en tientallen proppers met aanbiedingen voor goedkope drankjes komen ons tegemoet. Wat een gekkenhuis! We zoeken langs Patong Beach een goed Italiaans restaurant uit.
Als we uitgegeten zijn, neem ik alleen de taxi naar Amari. Stephanie en Renske zoeken een mooie disco variant uit en vragen de chauffeur  Nederlandse muziek te draaien en dan specifiek Frans Bauer. Gelukkig is hij niet bekend met zijn oeuvre en word ik onder stampende dancemuziek netjes teruggebracht.