Op weg naar Quebec

De koffer is weer ingepakt en ik zwoeg door het dikke tapijt van het hotel om de auto in te laden. Hoewel de koffer steeds leger is, ik laat steeds meer schoenen en kleding op 'standby' liggen in de auto, lijkt het er niet lichter op te worden.
Ik verlaat vandaag Trois-Rivières om naar Quebec te gaan. In plaats van de snelweg, neem ik de toeristische route en ben ik dus niet 1,5 uur onderweg maar 3 uur. En dat heb ik er graag voor over! Ik rijd over de 138, ook bekend als de Chemin du Roy, the Kings Route, en loopt langs de St. Lawrence rivier. Het is een genot om te rijden. Ik doorkruis mooie dorpjes, met indrukwekkende kerken en prachtige huizen met goed verzorgde tuinen. Veel huizen hebben veranda's met gedetailleerd houtsnijwerk en diegene die direct aan het water liggen, hebben allemaal stuk voor stuk dezelfde houten strandstoelen staan . Ik zie mijzelf al zitten op zo'n veranda in een schommelstoel, kopje thee, dekentje op de schoot, genietend van een zonsondergang. Vooral van Batiscan ben ik erg gecharmeerd.
Buiten de dorpskern, zijn er vooral veel boerderijen. Ik kom stalletjes tegen met onder andere vers fruit en pompoenen. Het is tenslotte oktober, dus de Halloweengekte is begonnen.
Voordat ik naar het hotel ga, rijd ik eerst naar de waterval Montmerency. Deze ligt vlak bij de stad. Met 83 meter hoog, is deze 30 meter hoger dan Niagara Falls, dus deze attractie kan ik zeker niet overslaan. Ik zie zowel mensen in t-shirt en korte broek, als vol ingepakt en met muts op. Voor de zekerheid neem ik ook muts en handschoenen mee. Met de kabelbaan ga ik naar boven. Over een lange hangbrug, heb ik uitzicht over de imposante waterval en kan ik in de verte Quebec al zien.
Ik zie wat geld in het water liggen, dus ik besluit ook een muntje te gooien en een wens te doen. Uiteraard kan ik niet precies vertellen wat ik heb gewenst, maar laat ik zeggen dat het iets te maken heeft met het maken van dit soort reizen!
Ik neem de kabelbaan weer naar beneden en ga even snuffelen bij het winkeltje. Ik zie iets voor mam, maar besluit even te videobellen om een stamp of approval te krijgen. Het is leuk om elkaar even te spreken na 2 weken en de trui krijgt goedkeuring om mee naar huis te nemen. Dan ga ik voor Hestia op pad en hiervoor moet ik in het centrum zijn. Ik zoek de dichtstbijzijnde parkeerplaats en als ik naar buiten loop is het eerste dat ik zie een souvenirwinkel. Hier hou ik zo van!! Er is zoveel te krijgen, dat ik geen keuze kan maken. Ik videobel nog een laatste keer met het thuisfront en toevallig kiezen pap en mam de shirts die ik al had uitgezocht. Mijn ouders wijzen mij er op dat ik mij echt moet inhouden, want naast de kosten, had ik nog maar 2 ons over bij mijn koffer toen ik op Schiphol incheckte. Dus ik moet creatief gaan inpakken volgende week. Ook voor Hestia slaag ik, dus loop ik terug naar de auto. Quebec is 1 van de mooiste steden die ik ooit heb gezien. Het lijkt bijna een straat in Disney, zo perfect zijn alle gebouwen in dezelfde oude stijl. Om naar het hotel te gaan hoef ik maar een kwartiertje te rijden, maar het is een geslinger van jewelste, om de zoveel meter een nieuw straatje in en heuvel op, heuvel af. Is dit een grote stad of een Frans dorpje? Gelukkig rijden ze hier over het algemeen rustig en is er om de zoveel meter een stopbord (wat iedereen ook netjes opvolgt), dus geen paniek. Morgen ga ik de stad te voet verkennen!