Kuranda

Vandaag word ik opgehaald door een meneer met een lange, grijze hippiestaart in khaki kleding a la Steve Irwin, the Crocodile Hunter. Hij begint gelijk al met vertellen over de omgeving. Als we ongeveer 10 minuten rijden vanaf de laatste stop zegt hij 'oh oh, I forgot someone'. Door zijn enthousiaste praatje is hij de laatste gast vergeten op te pikken. Gelukkig ben ik het niet zelf, want als het veel later wordt dan de afgesproken tijd dat je moet klaarstaan, ben je toch bang dat je misschien niet op de juiste plek staat en dat ze je achter hebben gelaten. We moeten dus even een stukje terug.
We rijden de kustroute richting Cairns die ik eergisteren ook heb gereden, maar dan de andere kant op. Ik kan nu nog meer om mij heen kijken en genieten van het prachtige uitzicht. Ik ga met een trein de bergen in naar Kuranda, een dorpje in het regenwoud. Het is zo'n ouderwetse trein, dus het voelt heel erg 'Murder on the Oriënt Express'. Zonder het murder-gedeelte dan. We gaan over diverse bruggen en door 15 tunnels. Het is bijna niet voor te stellen dat het alleen met een pikhouweel is uitgehakt. De trein stopt bij de Barron waterval en het eindstation Kuranda. Daar worden we ontvangen door een Aboriginal met didgeridoo. Er zijn veel winkeltjes, met souvenirs uit de omgeving en kunst. 's Middags neem ik de kabelbaan terug. Je gaat over het regenwoud en met uitzicht over de hele omgeving langzaam naar beneden. Onderweg kan je uitstappen voor een nog beter uitzicht over de waterval en een rondleiding door de natuur. Ik kom weer veel leuke mensen tegen, met elk hun eigen verhaal waar ze vandaan komen en wat ze hier doen. Het is wel duidelijk dat ik nog lang niet uitgekeken ben. Ik heb al veel moois gezien in Australië, maar er valt ook nog zoveel te ontdekken.