Hamilton Island & Whitehaven Beach

Weer een dagtripje vandaag! Om 8 uur stap ik op een boot naar Hamilton Island. Dat is namelijk het ochtendgedeelte van het programma. Ik spreek met 2 Zweedse dames die hier vakantie vieren. Ze gaan alles met het vliegtuig en de bus doen. Ik vind het veel leuker om te rijden, maar daar houden zij weer niet van. Eenmaal aangekomen worden we afgezet en vaart de rest van de boot verder. Ik heb geen idee wat ik nu moet doen of waar ik moet zijn. Mensen worden opgepikt om naar hun resort te gaan, maar daar ben ik er niet 1 van. Een beetje onbestemd loop ik rond. Er rijden hier geen auto's, maar alleen van die golfkarretjes. Eventueel kan je ook een gratis shuttle bus nemen die je het eiland rondbrengt, maar ik besluit op zoek te gaan naar de verhuurlocatie van zo'n buggy. Ze gaan totaal niet hard, maar ik vermaak me kostelijk. Ik kan nog net een snelwandelaar inhalen als ik plankgas geef. Ik rijd lukraak weggetjes in en kom zo op mooie uitzichtspunten. Na 2 uur toeren, moet ik het karretje weer inleveren voor lunch. Vanaf dat terras kan ik precies de landende vliegtuigen zien binnenkomen, blijf toch een kind van mijn vader.
's Middags varen we verder naar 1 van de must-sees van Australië; de Whitsundays. Ik heb ook mijn snorkeluitrusting mee, maar hier is helaas nog geen koraal. Hiervoor moet ik wachten tot Port Douglas. Ze raden aan om een 'stingersuit' aan te doen tegen eventuele kwallenbeten. Hoewel ze weinig in deze tijd van het jaar voorkomen, wordt het wel aangeraden dus neem ik zo'n pakje mee. Op het witte zand aangekomen trek ik gelijk mijn suit aan, maar het is geen gezicht. Ik zeg altijd dat ik graag een burkini wilde, maar het resultaat is nogal onflatteus. Hij zuigt vacuüm dus ik voel me net een zondagse rollade. Hij gaat dan ook snel uit en ik doe alleen een tuniek over mijn zwemkleding aan, zodat ik in ieder geval geen verbrande schouders krijg. Het water is ook hier nogal fris, maar ik moet en zou hier zwemmen. Want wanneer ben je nou op zo'n adembenemende locatie? Wit strand, blauwe lucht en helderblauw water. Ik dobber een tijdje in de branding en ga dan opdrogen in de zon. Veel te vroeg voor mijn gevoel moeten we weer terug. Af en toe schudt de boot behoorlijk heen en weer, dus I am holding on for dear life. Tijdens de terugvaart gaat de zon langzaam onder en komen we terug in het mooi verlichte Airlie Beach.
Ik ga gelijk kijken in de spiegel wat de zon vandaag met mij heeft gedaan. Statusupdate: uiteraard geen bruin gezicht, maar ik heb nu wel 2 rode strepen over mijn armen die van het midden naar de elleboog lopen. Daarnaast is mijn nek vuurrood (die ben ik vergeten te smeren). De rode oortjes zijn hopelijk van de wind in mijn gezicht tijdens het varen in combinatie met de vermoeidheid.