Bucketlist
2 juni 2017 - Schiphol, Nederland
Er is weer een jaar voorbij! Tijd voor het afstrepen van het volgende werelddeel van mijn bucketlist: Azië here I come!
Mijn koffer is ingepakt. Met dank aan het advies en de hulp van diverse familieleden is alles klaar voor vertrek. Hoe komt het trouwens dat de 'laatste dingetjes' op de afvinklijst toch een financiële aderlating zijn? Ik moest alleen nog 'even' snel de stad in voor wat kleine zaken, maar ik trok ook gelijk mijn hele rekening leeg. Zucht, er zit niks anders op dan accepteren dat reizen geen goedkope hobby is.
Nog gauw een rondje stofzuigen door het huis en dan ga ik alvast klaar zitten om opgehaald te worden. Tientallen keren zap ik allerlei kanalen af om maar wat afleiding te vinden, maar het is geen succes want ik kan mij niet echt focussen. De spanning is toch groter dan gedacht, want zelfs ontbijten gaat niet met veel plezier. Gelukkig komt om kwart over 10 vaders langs om mij op te halen. Ik geef mam 3 dikke zoenen en vertrek richting Schiphol. Ik weet dat er 2 stellen van de vorige reis mee gaan, dus wie weet spot ik ze al. Zonder file komen we aan. Wegens alle verhalen over de drukte, moet ik gelijk door naar security dus ook van pap neem ik afscheid na het inchecken (2 keer een plaats bij het raam, score!). Ik zie al gelijk de bekende gezichten dus dat geeft gelukkig een vertrouwd gevoel. Bij de paspoortcontrole wordt het spannend. Punt 1 omdat de beste man woest aantrekkelijk is en punt 2 omdat ik altijd een beetje nerveus word van mensen in een uniform. Hij vraagt wat ik ga doen; 'een groepreis maken'. 'Waar is de groep dan?' is de reactie die daar op volgt. Ik schiet in een zenuwachtige lach en mompel 'bij de gate denk ik'. Ik mag toch door, ondanks mijn nerveuze blik. Gelijk maar tijd voor een angstplasje. Dit keer let ik goed op de grond, voordat ik mijn tas neerzet. Voor de mensen die deze anekdote niet kennen: mijn eerste vlucht was een schoolreis naar New York. Op Schiphol zette ik vlak voor vertrek mijn tas op de grond van het toilet. Toen bleek dat de persoon voor mij het een goed idee had gevonden om juist op dat plekje een enorme drol te leggen (waarom zou je dat ook IN de pot doen, als ernaast ook kan). Gelukkig was toen PU heel erg hip dus kon ik met behulp van natte doekjes mijn tas schoon schrobben. Toch bleef ik de hele reis voor mijn gevoel die poeplucht ruiken.
Anyway, door die ervaring heb ik dus geleerd even te kijken voor je iets neerzet.
Ik loop naar de gate en kijk goed of ik mensen kan spotten die wellicht ook met deze reis mee gaan. Maar hoe herken je deze mensen? Ik zoek toch een beetje naar de grijze golf met afritsbroeken en matchende Human Nature truien. Maar ja, wat zegt dat over mij? Ben ik zelf een uitgesproken Fox reiziger? Ik hoop het niet. Misschien moet ik het maar loslaten en mij laten verrassen. Ik ga zitten en wacht op het signaal om te boarden.
Mijn koffer is ingepakt. Met dank aan het advies en de hulp van diverse familieleden is alles klaar voor vertrek. Hoe komt het trouwens dat de 'laatste dingetjes' op de afvinklijst toch een financiële aderlating zijn? Ik moest alleen nog 'even' snel de stad in voor wat kleine zaken, maar ik trok ook gelijk mijn hele rekening leeg. Zucht, er zit niks anders op dan accepteren dat reizen geen goedkope hobby is.
Nog gauw een rondje stofzuigen door het huis en dan ga ik alvast klaar zitten om opgehaald te worden. Tientallen keren zap ik allerlei kanalen af om maar wat afleiding te vinden, maar het is geen succes want ik kan mij niet echt focussen. De spanning is toch groter dan gedacht, want zelfs ontbijten gaat niet met veel plezier. Gelukkig komt om kwart over 10 vaders langs om mij op te halen. Ik geef mam 3 dikke zoenen en vertrek richting Schiphol. Ik weet dat er 2 stellen van de vorige reis mee gaan, dus wie weet spot ik ze al. Zonder file komen we aan. Wegens alle verhalen over de drukte, moet ik gelijk door naar security dus ook van pap neem ik afscheid na het inchecken (2 keer een plaats bij het raam, score!). Ik zie al gelijk de bekende gezichten dus dat geeft gelukkig een vertrouwd gevoel. Bij de paspoortcontrole wordt het spannend. Punt 1 omdat de beste man woest aantrekkelijk is en punt 2 omdat ik altijd een beetje nerveus word van mensen in een uniform. Hij vraagt wat ik ga doen; 'een groepreis maken'. 'Waar is de groep dan?' is de reactie die daar op volgt. Ik schiet in een zenuwachtige lach en mompel 'bij de gate denk ik'. Ik mag toch door, ondanks mijn nerveuze blik. Gelijk maar tijd voor een angstplasje. Dit keer let ik goed op de grond, voordat ik mijn tas neerzet. Voor de mensen die deze anekdote niet kennen: mijn eerste vlucht was een schoolreis naar New York. Op Schiphol zette ik vlak voor vertrek mijn tas op de grond van het toilet. Toen bleek dat de persoon voor mij het een goed idee had gevonden om juist op dat plekje een enorme drol te leggen (waarom zou je dat ook IN de pot doen, als ernaast ook kan). Gelukkig was toen PU heel erg hip dus kon ik met behulp van natte doekjes mijn tas schoon schrobben. Toch bleef ik de hele reis voor mijn gevoel die poeplucht ruiken.
Anyway, door die ervaring heb ik dus geleerd even te kijken voor je iets neerzet.
Ik loop naar de gate en kijk goed of ik mensen kan spotten die wellicht ook met deze reis mee gaan. Maar hoe herken je deze mensen? Ik zoek toch een beetje naar de grijze golf met afritsbroeken en matchende Human Nature truien. Maar ja, wat zegt dat over mij? Ben ik zelf een uitgesproken Fox reiziger? Ik hoop het niet. Misschien moet ik het maar loslaten en mij laten verrassen. Ik ga zitten en wacht op het signaal om te boarden.
Denk dat je net op tijd bent geweest ;)
Goeie vlucht he